Yavaş, Minimal ve Mutlu bir Yaşam
Biliyorum anne olacak olmanın heyecanı hiçbir şeye benzemiyor, hele ki ilk seferse. Her şeyden önce, yeni bir kimlik ile yüzleşme düşüncesi bile insanın kalbinin küt küt atmasına neden oluyor.
Biz de bu heyecanın rüzgarına kapılıp, yeni doğacak bebeğimiz için elimizde alışveriş listesiyle mağaza mağaza gezmeye başlıyoruz. Okumaya devam et “Yenidoğan için kapsül gardırop”
Bizim kültürümüzde, hemen hemen herkesçe bilinen ve kabul edilen bir “ideal çocuk kavramı” var. Peki, buna göre nasıl olmalı ideal çocuk? Uslu. Evet, her şeyden önce uslu olmalı. Senin dediklerini dinlemeli, sözünden çıkmamalı, sen ne dersen kabul etmeli. Bunu, şimdilerde pek popüler olan bir kelimeyle tanımlarsak sana biat etmeli çocuğun. Bu benim görüşüm değil, ama hala çok yaygın olan ve daha da yayılması beklenen bir görüş maalesef. Okumaya devam et “Biat etmek ve ebeveynlik”
Bu hikâye tamamen, bir annenin, çocuğunu karnabahar yemeye ikna etmesi amacıyla, anlık olarak uydurulmuştur. Ve işe yaramıştır! Üstelik, hala da işe yaramaktadır. Aynı hikâye sizde hiç rağbet görmeyebilir ama denemekte fayda var; olmazsa da siz bir tane uyduruverirsiniz. Bu hikâyenin asıl amacını “Sebze Yemez misin Küçük Kız” adlı bir önceki yazımda bulabilirsiniz. Okumaya devam et “Çiçekli Kral Yemeği”
Yemek konusu, hassas iştir anneler arasında. Daha önce de yazdığım gibi; her anne, çocuğunun doyma eşiğini farklı olarak belirler, çocuktan tamamen bağımsız olarak. Bu, genelde bizim kültürümüzün bir parçasıdır. Karşımızdakinin doyup doymadığına biz karar veririz. Bu karar verme çocuklarımızla başlar, misafirlerimize kadar gider. Mesela, tabağında börek mi bırakmış Okumaya devam et “Sebze yemez misin küçük kız?”
Hem bir eğitimci, hem de bir anne olarak bu konuda bir şeyler yazmayı uzun zamandır düşünüyordum. Çünkü kendimden de tecrübe ettiğim üzere, okul çağına yaklaşan bir çocuk, anne baba için yeni maceraların habercisidir ve “okul seçimi” birçok anne babanın uykusunu kaçıran bir mevzuudur. Öncelikle, bu konuda ilk olarak söylemem gereken şeyi, en başta Okumaya devam et “Devlet okulu mu, Özel okul mu”
Bir anne için, kendine vakit ayırabileceği en değerli zamanlar, çocukların uyuduğu anlardır, bunu anne olan herkes bilir. Bu uykunun ise en makbulü öğlen uykusu zamanıdır ki o da eğer çocuğunun öğlenleri uyuma alışkanlığı varsa, yoksa mecbur gece uykusunu bekleyeceksin. Ama şu da çok bilinen bir gerçektir ki, sen çocuğunun uyuduğu zaman için plan yaparsan, o çocuk planlarını hisseder ve her zamankinden farklı bir saatte uyur ya da uyumaz, ya da uyanmaz. Okumaya devam et “Planlar alt üst olduğunda yapılacak en iyi iki şey”
Günümüzün en moda tabirlerinden biri multitasking, yani özünde bir koltuğa on karpuz sığdırabilmek… tek bir görev insanı değil, çoklu görev insanı olabilmek… elini attığın her işten alnının akıyla çıkabilmek. Ve bu tabirden elbette, anneler de payını alıyor. Öncelikle, her işi yapabiliyor olacaksın. Yok öyle sadece çocuğunu büyütüp onunla ilgilenmek. O ne öyle? Ne banal… Okumaya devam et “Çok anne hiç anne”
Aslında bu yazıyı ödevler konusuna ilk başladığımda yazıp bitirmeliydim ama araya başka mevzular ve bir adet yer fıstıklı kurabiye tarifi girdi. Sağlık olsun.
Ödevlerin aileler ve öğretmenler tarafından neler ifade ettiğini ve bu durumun eğitim sistemi içinde öğretmenleri ve aileleri nasıl etkilediğini yazmıştım daha önceki yazılarımda. Okumaya devam et “Ödevler vs Çocuklar”
Çocukla basit bir yaşam mümkün mü? Evet, bence mümkün ve hatta mümkün olmanın yanısıra bu durumun aksi insanı çıldırtabilir (özellikle de anne kişisini). Çocuklar zaten başlı başına bize muhtaç ayrı bireyler; yedir, içir, giydir, gezdir, okut, oyunlar oyna… ve daha bir sürü şey. Yani kimse çocuklu hayatın çok kolay olduğunu iddia edemez. Üstelik evin içinde kapladıkları alan da kendi fiziksel boyutlarından çok daha fazla, hele hele henüz çok küçükken. Neler mi var? Okumaya devam et “Çocukla basit yaşam mı?”
Gelelim ödev konusunun ikinci ayağına. Daha önceki yazımda da bahsettiğim üzere, ödev konusu çoğunlukla aile içinde gerginliğe sebep oluyor. Anne baba çocuklarına ödevlerini yapması konusunda dil döke dursun, çocuk inatçı bir keçi edasıyla bu duruma direnebiliyor (en azından bendeki model öyle). Okumaya devam et “Ödevler vs Öğretmenler”
Aslında konuya damardan girecektim ama neticede ben de bir eğitimciyim ve mahalle baskısından korktum. O yüzden biraz daha yumuşatarak yazacağım bu konunun özünü. Bir de klişe bir laf edeceğim yazımın başında müsaade ederseniz “burada eğitimci kimliğimle değil anne kimliğimle yazacağım”. Burada derken yani, tam şu an, bu yazıda demek istiyorum. Okumaya devam et “Ödevler vs Aileler”